۱۲ وسیله نقلیه که در تست تصادف IIHS امتیاز پایینی دریافت کرده‌اند
از سال ۱۹۸۵، جنرال موتورز بیش از سه میلیون وانت Astro شورلت و خودرو سافاری در کارخانه مونتاژ خود در بالتیمور مریلند تولید کرد. سپس تولید این محصول در سال ۲۰۰۵، بعد از تعطیل شدن کارخانه ۷۰ ساله و تخریب آن، پایان یافت. امروزه، استفاده از نسل دوم Astroها و سافاری ها در بین افرادی که علاقه‌مند به کمپ و مسافرت‌های بین شهری هستند بسیار مورد پسند است. گرچه این خودروها ممکن است از نظر سواری راحت باشند و بتوان حجم زیادی از وسایل را در عقب آن‌ها قرار داد، اما همچنان در رتبه‌بندی IIHS ضعیف بوده و از نگاه NHTSA دارای سه ستاره هستند.
در طول تست همپوشانی، کف زیر راننده قفل شده و صندلی را به سمت بالا فشار می‌دهد و درنتیجه راننده بیشتر در کیسه هوا فرو می‌رود. صورت راننده حتی پس از باز شدن کیسه هوا به فرمان کوبیده می‌شود. ناحیه قرار گرفتن پا داخل این ون‌ها کاملا کوچک و جمع و جور است و در این آزمایش، تقریبا پس از ضربه، زانوها داخل سینه قرار می‌گیرند.
ما دوستش داشتیم، اما Ford Aerostar ون عجیب و غریبی بود. تصور کنید، در دنیای امروز فورد ونی را بسازد که موتور خود را از موستانگ و سیستم انتقال قدرت را از رنجر گرفته باشد و آن را به عنوان یک مدل دیفرانسیل عقب به فروش برساند. تایید شد و این باید کاملا اتفاق بیفتد. این یک دوره طولانی و شاد بود و هرگز تغییر زیادی نکرد. ما در یک آزمایش در قالب مقایسه یک مدل چهار چرخ متحرک را به آلاسکا بردیم و با وجود شش سال سن در جایگاه دوم قرار گرفت. در آزمایش تصادف IIHS اوضاع به همین راحتی پیش نرفت. در تست همپوشانی، حتی پس از اضافه کردن کیسه‌های هوای استاندارد برای مدل سال ۱۹۹۲، امتیاز ضعیفی کسب کرد. اگرچه کیسه هوا در خودرو به کار رفته بود، اما هنوز سر دامی می‌توانست به قدری شدید به فرمان برخورد نماید که فرمان را از محور گردش بشکند. منطقه آسیب دیده در قسمت پای چپ نیز باعث شد تا رتبه پایینی را در این تست دریافت کند.
جیپ چروکی به دلیل آزمایش همپوشانی متوسط خود از IIHS امتیاز مرزی دریافت کرد، اما به دلیل آسیب دیدگی پای چپ راننده، امتیاز پایینی کسب کرد. چرا؟ زیرا امکان دیدن قسمت بالای تایر از طریق سوراخ کف خودرو چیز بدی است. به همان دلیلی که خوردن شیشه خوب نیست. فقط همین. فرمان نیز به سمت بالا حرکت کرد و درنتیجه سر دامی پایین کیسه هوا قرار گرفت و به فرمان برخورد کرد. اگر همسرتان نیاز به دلایل بیشتری در مورد اینکه چرا افزایش ارتفاع دو اینچی و لاستیک‌های بزرگتر برای XJ 24 ساله شما لازم است، دلایل اینجاست. همچنین ، لازم نیست هیچ بخشی از XJ خود را برای کسی توجیه کنید.
جنرال موتورز می‌خواست برخی از موفقیت‌های مینی ون کرایسلر را برای خود به همراه بیاورد. به همین دلیل Chevy ،Pontiac ،Oldsmobile و GMC همه ون‌های مختلفی داشتند که نامشان مانند یک کفش کوهنوردی ناشناخته بود. Trans Sport ،Montana ،Venture و Silhouette در تست تصادفات IIHS رتبه‌های ضعیفی دریافت کردند. مانند آسترو ون و سافاری، خم شدن کف باعث حرکت صندلی راننده به جلو می‌شود، در حالی که فرمان و کیسه هوا به سمت بالا حرکت می‌کنند و همین امر موجب می‌شود تا گردن دامی خم شود. در عکس‌های بعد از آزمایش همپوشانی متوسط با سرعت ۴۰ مایل در ساعت، بالای سر دامی تقریبا موازی با داشبورد است و زانوها و پاها در ناحیه راننده پیچ خورده است. علاوه بر این، در سال ۲۰۰۱، NHTSA گزارش‌هایی را درباره باز شدن درها هنگامی که ون‌ها از تپه یا مناطق ناهموار بالا می‌رفتند، ارائه و بررسی کرده است. تحقیقات دیگر در سال ۲۰۰۲، ۴۴ قفل کمربند ایمنی معیوب را از ۵۹ گزارش از مصرف‌کنندگان نشان داد. نسل بعدی Trans Sport و Montana و همچنین Uplander و Saturn Relay که جایگزین Venture و Silhouette شدند، از نظر ایمنی پیشرفت بزرگی داشتند. درنتیجه همه امتیازات خوبی از IIHS دریافت کرده‌اند.
در طول دو نسل و یک دهه از دوج نئونز، پلیموث کوچک در آزمایشات تصادف IIHS امتیازات ضعیفی کسب کرد. در هنگام تست تصادف اولیه، سر دامی پایین کیسه هوا قرار گرفته و به فرمان برخورد کرد. نسل دوم نئون عملکرد بدتری داشت. حرکت بیش از حد در آزمایش ۴۰ مایل در ساعت به این معنا بود که دامی قادر به حرکت بیش از حد به سمت جلو بود، اما این بار فرمان اتومبیل به علت اثر ناشی از حرکت داشبورد شل شد. عکس‌های داخلی نشان می‌دهد که هر دو زانوی دامی با پایین داشبورد تماس داشته‌اند. مجددا مدل‌های فاقد کیسه هوای جانبی رتبه ضعیفی را برای ضربات جانبی دریافت کردند، زیرا سر دامی به مانع برخورد کرد.
در مورد وانت نسل ۱۰ فورد F-150 با گذر زمان اتفاقات اشتباه زیادی برای آن افتاد. از جمله مشکلات آن می‌توان به نشتی و ترک خوردگی‌های متعدد در اگزوز و کمک فنر های شمشی زنگ‌زده و شکسته اشاره کرد. همچنین، مدل کابین توسعه یافته فورد F-150 از ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۳ در تست تصادف IIHS دارای رتبه ضعیف بود. کیسه هوا و ایربگ خیلی دیر باز شد، فرمان بیش از حد به سمت بالا حرکت کرد و به دلیل حرکت بیش از حد صندلی راننده، سر دامی بین فرمان و پشتی سر گیر کرد. این انفاقات فقط در تست خودرو با سرعت ۴۰ مایل در ساعت رخ داده است. تست‌های تصادفی برای وانت‌های نسل بعدی که در سال ۲۰۰۴ انجام شد، به دلیل مجهز بودن به کمربندهای ایمنی یکپارچه توانستند به طور چشمگیری رتبه بهتری کسب کنند. اگرچه ۲۰۲۱ F-150 هنوز به طور کامل توسط IIHS یا NHTSA مورد آزمایش قرار نگرفته‌اند، اما کابین‌های مدل ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ از نظر ایمنی عنوان برتر را دریافت کردند و دارای پنج ستاره هستند.
میتسوبیشی گالانت ۲۰۰۴ به عنوان یک ماشین پهن‌تر، کشیده‌تر و بزرگتر از هر گالانت قبل از خود معرفی شد. پلتفرم جدید آن که Project America نامیده می‌شود، زیربنای Eclipse کوپه و SUV Endeavor نیز می‌باشد. در طی تست تصادف IIHS ، Galant امتیاز خوبی برای همپوشانی قسمت جلو خودرو دریافت کرد، اما رتبه‌بندی ضعیف برای تکیه‌گاه‌های کناری و صندلی‌ها داشت. وسیله‌ای که در این تست با سرعت ۳۱ مایل در ساعت مستقیما به سمت راننده ماشین حرکت می‌کند به اندازه فورد EcoSport بارگیری شده و تقریبا وزنی معادل ۳۳۰۰ پوند دارد. این را با وزن ۴۴۰۰ پوندی از کامیون متوسط یا SUV متوسط که در آمریکا فروخته شده مقایسه کنید و نتایج در دنیای واقعی بدتر خواهد بود. برای گالانت، سر راننده با تجهیزات برخورد کرده و یک فرورفتگی قابل مشاهده ایجاد کرد. این یک شکست قطعی است. میتسوبیشی در سال ۲۰۰۵ استاندارد ایربگ جانبی را ایجاد کرد که به جلوگیری از ضربه سر کمک کرده و رتبه‌بندی ایمنی را بهبود بخشید. تولید گالانت پس از سال ۲۰۱۲ متوقف شد.
نسل سوم هیوندای اکسنت یا کیا ریو که دارای پلت فرم مشترک است، یک کامپکت مقرون‌به‌صرفه در هر دو مدل بدنه سدان و هاچ بک بود. در هنگام آزمایش ضربه جانبی در تست تصادفIIHS ، هیوندا اکسنت علی رغم داشتن کیسه‌های هوای جلو و کنار، رتبه ضعیفی دریافت کرد. این آزمایش نشان داد که در صورت برخورد جانبی، نشستن روی صندلی عقب ایمن‌تر خواهد بود. فضای اتاق هیوندا اکسنت برای سرنشینان عقب خودرو امتیاز خوبی را کسب کرد، اما اوضاع برای دامی که در پشت فرمان قرار داشت، چندان خوب پیش نرفت. بالاتنه، ران و لگن راننده بیشترین آسیب‌دیدگی را در این آزمایش داشتند که احتمالا به دلیل فرو‌ریختن در و سازه‌های اطراف آن در ماشین بود. این رتبه‌بندی‌ها تقریبا تا سال ۲۰۱۲ ثابت باقی ماند، اما ماشین جدید فقط در همان آزمایش موفق به کسب رتبه متوسط شد و به دلیل این که در تست تصادف از جلو نتوانست همپوشانی خوبی داشته باشد، امتیاز ضعیفی دریافت کرد.
اگر صندلی‌های عقب هوندا فیت ۲۰۱۳ را جمع کرده و در کف اتاق پهن کنید مساحتی به وسعت ۵۷ فوت مربع را برای بار ایجاد خواهد کرد که ۱۵ فوت بیشتر از مدل مشابه خود یعنی فورد اکسپلورر است. ما در سال ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸، و همچنین هر سال پس از آن تا زمانی که نسل سوم فیت در سال ۲۰۱۵ به بازار عرضه شود، ۱۰ جایزه به آن اهدا کردیم. در طول آن سال‌ها حتی یک جایزه Top Safety Pick (ایمنی برتر) را از IIHS دریافت کرد، اما با یک خطای بزرگ در تست تصادف همپوشانی در سمت راننده موجب شد تا امتیاز پایینی را دریافت کند. حرکات بیش از حد به جلو که ناشی از کمربند ایمنی راننده بود، باعث شد تا سر دامی از محل کیسه هوا سر بخورد و درنهایت از روی آن کنار برود. یک کیسه هوا با پوشش بهتر می‌توانست سر دامی را در جای خود نگه دارد و از برخورد آن با ستون A، فرمان یا داشبورد جلوگیری کند. مدل فیتی که پس از روانه بازار شد توانست در تست تصادف IIHS رتبه بهتری به لحاظ ایمنی دریافت کند. مشکل سر خوردن بین دو کیسه هوا حل شد، اما حرکت بیش از حد به جلو همچنان ادامه داشت و باعث می شد تا سر دامی تا این حد به جلو حرکت کند و از وسط کیسه هوا با فرمان برخورد کند.
ون Quest خیلی محبوب نبود. پرفروش‌ترین نسل مینی ون نسل چهارم در سال ۲۰۱۲ بود که نیسان ۱۸ هزار و ۲۷۵ عدد از آن را فروخت، که حتی به خوبی نیمی از بهترین فروش مدل قبل Quest در سال ۲۰۰۴ با بیش از ۴۶ هزار فروش هم نبود. در کل بخش، دوران سختی بود، اما وقتی می‌خواهید چیزی با ۴۰ درصد فضای بار کمتر نسبت به رقبایی مانند Honda Odyssey بفروشید، انتخاب چیز دیگری را آسان نمود. نیسان Quest در سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۷ در تست‌های همپوشانی سمت راننده امتیاز ضعیفی دریافت می‌کرد، زیرا داشبورد، ترمز دستی و ستون A در قسمت راننده به طور کامل خرد شده و همین امر موجب می‌شد تا پای چپ دامی گیر بیفتد. IIHS مجبور شد صندلی راننده را برای بازیابی دوباره دامی خود در بیاورد و فضای بقا در داخل ون به شدت به خطر افتاده بود. این تنها ونی نیست که چنین امتیاز پایینی را دریافت کرده است. دوج گرند کاروان ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۰ نیز در همین تست امتیاز ضعیفی دریافت کرد، اما این بار پدال ترمز دستی "عمیقا در کف پای دامی فرو رفته بود”.
اوضاع برای مزدا CX-9 بهتر از سایرین بود. مزدا CX-9 تا به امروز چندین جایزه ۱۰Best دارد و اخیرا یک جایزهTop Safety Pick+ از IIHS دریافت کرده است. اوضاع همیشه به این شکل نبود. در تست تصادف همپوشانی سمت راننده، به اولین نسل CX-9، امتیاز ضعیفی داده شد. در طول آزمایش، دامی به سختی به کیسه هوا برخورد کرد و در نهایت به دلیل این که کیسه هوا و ستون فرمان در طی برخورد به سمت بالا حرکت می‌کرد موجب شد تا سر دامی به قاب پنجره برخورد کند. کیسه هوای جانبی CX-9 هرگز باز نشده و پاهای دامی پس از تصادف بین صندلی و داشبورد گیر کرد. CX-9 در تست‌های تصادف از روبرو و بغل توانست نمره بهتری بگیرد. امروزه هر خودرویی که تحت عنوان مزدا تولید می‌شود به استثنای MX-5 Miata که آزمایش نشده، از IIHS امتیاز Top Safety Pick + را کسب کرده است.
در سال ۲۰۱۳ فورد مدل قدیمی Escapeرا با بهبود معماری خاص خود با Escape و Focus جدید جایگزین کرد و این امر موفقیت آمیز بود. فروش سالانه Escape به بیش از ۳۰۰،۰۰۰ رسید. IIHS در همان سال تست‌های تصادف همپوشانی جلو را به برنامه‌های خود اضافه کرد. Escape در هر دو تست راننده و سرنشین امتیاز ضعیفی دریافت کرد، اما در بقیه تست‌ها امتیازاتش خوب بود. فورد در سال ۲۰۱۷، براساس تست تصادف و آزمایش‌های IIHS، ساختار جلو را در مدل Escapeتقویت کرد تا بتواند در همپوشانی تست تصادف نمره بالاتری دریافت کند. این فقط نیمی از مشکل را حل کرد. اگرچه فورد Escape توانست نمره بالا و قابل قبولی کسب کند، اما پیشرفت‌های لازم فقط برای راننده بوده است. سمت کمک راننده از نظر ساختاری تقویت نشد و در تست‌های مربوط به کمک راننده همچنان رتبه ضعیفی داشت. دامی که در صندلی سرنشین، کنار راننده قرار داشت از کنار کیسه هوا به سمت جلو پرتاپ شد و همچنین کیسه هوای جانبی هرگز باز نشد. ناحیه پایین داشبورد Escape به حدی خراب شد که به زانوی سرنشینان برخورد کرده و آسیب رساند. این اتفاق برای مدل‌های جدیدFord Escape که جایزه Top Safety Pick را از IIHS دریافت کرده‌اند نیفتاد تا بتوانند از NHTSA رتبه پنج ستاره ایمنی را نیز دریافت کنند.
